0

Dag 2; Operatie.

Ik werd inderdaad om kwart voor 6 wakker gemaakt, heb de pakjes met moeite (bah) opgedronken en ben maar even snel onder de douche gestapt. Om 7 uur heb ik mijn ziekenhuis jasje aangetrokken, tongpiercing uitgedaan, 2 paracetamols en een dormicum opgegeten. Om kwart over 7 werd ik opgehaald. Ik moest nog 3 kwartier wachten in een andere zaal, waar meer mensen lagen die geopereerd zouden worden. Om, 8 uur werd ik opgehaald voor de operatie. Mijn narcotiseur heeft dr. Kalmar (narcotiseur van de vorige 2 operaties) nog even opgebeld om te vragen of er nog dingen zijn waar ze rekening mee moest houden. Hij heeft met haar afgesproken dat hij tijdens de operatie nog wel even langs zou komen, hoe tof is dat! Dat vind ik wel erg netjes van hem. Normaal gesproken bespreken ze de operatie als ik onder narcose ben. Nu deden ze dat terwijl ik nog gewoonm bij bewustzijn was. Het was wel leuk om te zien hoe ze allemaal om mij heen kwamen staan om de operatie nog even goed door te nemen. Dat geeft voor mijzelf ook wel een goed gevoel. Tegen half 9 was ik onder narcose en kon de operatie beginnen. Na de operatie bleek het best lang te duren voordat ik weer bij was door die overdosis narcose die ik krijg. Rond 12 uur werd ik eindelijk wakker. Ik heb aangegeven dat ik er best veel last van mijn oor heb en heb daar extra medicijnen voor gekregen. Dipidolon 20mg, paracetamol 1000mg en diclofenac 75mg (alles door het infuus). Bloeddruk was 120/65 en pols 62. Zag er allemaal wel goed uit dus. Om half 2 werd ik opgehaald om weer terug te gaan naar de afdeling. Ik had heel erg last van hoofdpijn, maar dat kwam omdat het verband te strak om mijn hoofd zat. Gelukkig hebben ze hier een snee ingeknipt waardoor ik er wat minder last van kreeg.

Tom belde mij en van hem kreeg ik te horen dat die ontsteking (cholesteatoom) weer terug was gekomen. Dit had hij van mijn moeder gehoord. Dit zou eigenlijk helemaal niet kunnen, omdat ik een radicaal holte heb (is bij niemand terug gekomen), maar bij mij is hij dus wel terug gekomen. Gelukkig hebben ze de gehoorbeentjes alsnog wel kunnen plaatsen. JP kwam er ook direct al aan en heeft mij een bakje vla gegeven. Hier heb ik 3 hapjes van gehad en voelde mij ineens heel erg misselijk. ’s Middags kwamen mijn ouders langs. Ook Alet is nog even langs geweest. Ik heb gezegd dat ik heel erg misselijk was en heb hier medicijnen voor gekregen door het infuus. Het hielp alleen helaas niks, want na een tijdje kwam alles eruit. Dit deed natuurlijk erg zeer, omdat er geen druk op mijn oor mag komen te staan. Mijn maag was al leeg, omdat ik nuchter moest zijn, maar nu zit er helemaal niks meer in. Tegen 5 uur heb ik van JP 2 crackers met smeerkaas gekregen. Die heb ik langzaam opgegeten, omdat ik toch wat binnen moet krijgen. Ook zijn mijn opa en oma nog even langs geweest. Dr. Halmos (operateur) is ook nog even een kijkje komen nemen. De ontsteking was dus inderdaad weer terug gekomen. Dit houdt in dat ik erg vaak onder strenge controle moet blijven, aangezien die ontsteking heel snel weer terug kunnen komen en ze dan mijn kunststoffen gehoorbeentjes ook weer aan kunnen tasten. Dit zouden we kunnen doen doormiddel van een CT of MRI scan. Dr. Halmos vond het ook nog nodig dat er hierna weer nieuwe verband in mijn oor moet. Als het er straks uit is, mag het er dus uit blijven. Mijn ouders zijn tegen 8 uur weer naar huis gegaan. Om 11 uur is mijn infuus op waaknaald gezet (omdat de crackers nog in mijn maag zaten) en kan ik nu lekker gaan slapen.