Vanmorgen werd ik rond half 7 wakker. Ik heb opzich heerlijk geslapen vannacht. Ook heb ik 2 broodjes gegeten. Het voelde nog steeds wat raar in mijn maag, maar ik moet toch wat eten naar binnen zien te krijgen. Om kwart over 8 is het verband eraf gehaald. Het zijn in totaal 9 hechtingen. Dat valt dus gelukkig nog wel mee. Rond half 9 kwamen de zaalartsen langs en hebben ze naar mijn oor gekeken. Het litteken was erg rood en pijnlijk, volgens hun zou er misschien een ontsteking bij komen kijken, maar er zat nog geen troep in. Zodra ik duizelig zou worden en last zou krijgen van oorsuizen (als ik thuis ben) moet ik het doorgeven. Een half uurtje later werd ik best duizelig en die oorsuizen worden ook steeds erger. Volgens een verpleegkundige is dat een slecht teken. Ze had het aan de zaalartsen doorgegeven en ze komen tegen de middag nog even langs.

Tegen 11 uur kwam er een arts langs om even naar mijn oor te kijken. Hij vond dat ik gewoon naar huis kon gaan en dat er niks ergs aan de hand was. Dus ik heb mijn spullen maar ingepakt en heb nog een paar rondjes over de afdeling gelopen. ’s Middags heb ik nog warm eten van JP gekregen en ook dat heb ik binnen kunnen houden. Toen mijn ouders eraan kwamen konden we vrijwel direct gaan. We kregen een afspraak mee voor volgende week om de hechtingen en het verband eruit te laten halen. Deze moet alleen wel weer verzet worden, omdat we dan op vakantie zijn in Voldendam. Wat we wel vreemd vonden is dat ik geen eens een ontslag brief en recept (antibiotica) heb meegekregen. Toen we bij de KNO waren bleek dat de afspraak niet verzet kon worden. Dat betekend dat we volgende week op een neer moeten vanaf Volendam naar het UMCG. Daar gaat onze vakantie! Eenmaal thuis aangekomen ben ik direct in slaap gevallen. Aan het einde van de middag werd ik ineens wakker gemaakt door Tom! Wat een verrassing! ’s Avonds is Fleur ook nog even op bezoek geweest. Nadat Fleur naar huis was gegaan (tegen 21.00 uur) ben ik als een blok in slaap gevallen op de bank. Mijn moeder heeft mij nog 4 keer proberen wakker te maken. Dit lukte haar niet. Ik werd midden in de nacht ineens wakker op de bank met een deken over mij heen. Ben toen toch maar naar boven gegaan en ik ben weer direct in slaap gevallen.

Ik werd inderdaad om kwart voor 6 wakker gemaakt, heb de pakjes met moeite (bah) opgedronken en ben maar even snel onder de douche gestapt. Om 7 uur heb ik mijn ziekenhuis jasje aangetrokken, tongpiercing uitgedaan, 2 paracetamols en een dormicum opgegeten. Om kwart over 7 werd ik opgehaald. Ik moest nog 3 kwartier wachten in een andere zaal, waar meer mensen lagen die geopereerd zouden worden. Om, 8 uur werd ik opgehaald voor de operatie. Mijn narcotiseur heeft dr. Kalmar (narcotiseur van de vorige 2 operaties) nog even opgebeld om te vragen of er nog dingen zijn waar ze rekening mee moest houden. Hij heeft met haar afgesproken dat hij tijdens de operatie nog wel even langs zou komen, hoe tof is dat! Dat vind ik wel erg netjes van hem. Normaal gesproken bespreken ze de operatie als ik onder narcose ben. Nu deden ze dat terwijl ik nog gewoonm bij bewustzijn was. Het was wel leuk om te zien hoe ze allemaal om mij heen kwamen staan om de operatie nog even goed door te nemen. Dat geeft voor mijzelf ook wel een goed gevoel. Tegen half 9 was ik onder narcose en kon de operatie beginnen. Na de operatie bleek het best lang te duren voordat ik weer bij was door die overdosis narcose die ik krijg. Rond 12 uur werd ik eindelijk wakker. Ik heb aangegeven dat ik er best veel last van mijn oor heb en heb daar extra medicijnen voor gekregen. Dipidolon 20mg, paracetamol 1000mg en diclofenac 75mg (alles door het infuus). Bloeddruk was 120/65 en pols 62. Zag er allemaal wel goed uit dus. Om half 2 werd ik opgehaald om weer terug te gaan naar de afdeling. Ik had heel erg last van hoofdpijn, maar dat kwam omdat het verband te strak om mijn hoofd zat. Gelukkig hebben ze hier een snee ingeknipt waardoor ik er wat minder last van kreeg.

Tom belde mij en van hem kreeg ik te horen dat die ontsteking (cholesteatoom) weer terug was gekomen. Dit had hij van mijn moeder gehoord. Dit zou eigenlijk helemaal niet kunnen, omdat ik een radicaal holte heb (is bij niemand terug gekomen), maar bij mij is hij dus wel terug gekomen. Gelukkig hebben ze de gehoorbeentjes alsnog wel kunnen plaatsen. JP kwam er ook direct al aan en heeft mij een bakje vla gegeven. Hier heb ik 3 hapjes van gehad en voelde mij ineens heel erg misselijk. ’s Middags kwamen mijn ouders langs. Ook Alet is nog even langs geweest. Ik heb gezegd dat ik heel erg misselijk was en heb hier medicijnen voor gekregen door het infuus. Het hielp alleen helaas niks, want na een tijdje kwam alles eruit. Dit deed natuurlijk erg zeer, omdat er geen druk op mijn oor mag komen te staan. Mijn maag was al leeg, omdat ik nuchter moest zijn, maar nu zit er helemaal niks meer in. Tegen 5 uur heb ik van JP 2 crackers met smeerkaas gekregen. Die heb ik langzaam opgegeten, omdat ik toch wat binnen moet krijgen. Ook zijn mijn opa en oma nog even langs geweest. Dr. Halmos (operateur) is ook nog even een kijkje komen nemen. De ontsteking was dus inderdaad weer terug gekomen. Dit houdt in dat ik erg vaak onder strenge controle moet blijven, aangezien die ontsteking heel snel weer terug kunnen komen en ze dan mijn kunststoffen gehoorbeentjes ook weer aan kunnen tasten. Dit zouden we kunnen doen doormiddel van een CT of MRI scan. Dr. Halmos vond het ook nog nodig dat er hierna weer nieuwe verband in mijn oor moet. Als het er straks uit is, mag het er dus uit blijven. Mijn ouders zijn tegen 8 uur weer naar huis gegaan. Om 11 uur is mijn infuus op waaknaald gezet (omdat de crackers nog in mijn maag zaten) en kan ik nu lekker gaan slapen.

20.30 uur.
Eerst moest ik mij melden en werd mijn bed aangewezen. Ik slaap blijkbaar vannacht in mijn eentje op een 4 persoons kamer. Hoe tof is dat! Ik heb samen met mijn ouders nog even op het balkon gezeten om een kop koffie te drinken en daarna zijn hun naar huis gegaan. Ik heb even een half uurtje op bed gelegen en lekker wezen laptoppen.

Daarna ben ik naar de wachtruimte gegaan heb daar tot 12 uur gepraat met een man en nog een paar bekers warme chocolade melk gedronken, aangezien ik na 12 uur niks meer mag hebben. Tegen half 11 heb ik nog even een een spuit gehad voor trombose en heb ik mijn ziekenhuis bandje om gekregen. Tegen half 1 ben ik maar naar bed gegaan in de hoop dat ik een beetje snel in slaap val. Morgen word ik tegen kwart voor 6 wakker gemaakt door de nachtdienst omdat ik dan nog 2 Pre-Op pakjes op moet drinken. Slaap lekker iedereen!

11.00 uur Opname.
Zoals gewoonlijk was er natuurlijk weer wat uitloop, dus duurde het weer wat langer voordat ik aan de beurt was. Eerst moest ik met een voedingsassistente mee. Daar werd ik gewogen en gemeten. Ze wou mij ook nog wat informatie geven over de tijden wanneer ze met het eten langskomen enzo, maar ze had al gezien dat ik hier vaker heeft gelegen en dus heeft ze dat maar overgeslagen. Ze heeft ook nog gevraagd of ik tegen half 1 in het ziekenhuis wat wou eten. Ik heb aangegeven dat ik dat wel wil. Daarna mocht ik weer terug gaan naar de wachtkamer. Na een tijdje werd ik geroepen door een verpleegkundige van de afdeling. Met hem gingen we ergens apart zitten om de, zoals gewoonlijke, lijst even door te nemen. Ze wisten wat ik 2 jaar geleden tijdens een operatie had meegemaakt en hebben hier ook nog een paar vragen over gesteld. Ze hadden alleen nog geen bed voor mij, omdat alles nog vol lag. Maar als ik hier zondag avond weer aanwezig ben, hebben ze wel een bed voor mij. Pure geld kwestie; Dubbele bed bezetting. Verder was voor mij alles al wel duidelijk door alle andere operaties en hoefden ze dus niks meer uit te leggen. Alleen was de opname duur verkort. Normaal was het zo dat als je op maandag geopereerd word, heb je maandag en dinsdag nog volledig bedrust, mag je woensdag een beetje over de afdeling lopen en donderdag naar huis. Nu word ik maandag geopereerd en mag ik dinsdag alweer naar huis. Echt belachelijk! Thuis knap je misschien wel sneller op, maar als jij eerst op dinsdag normaal gesproken bedrust zou moeten hebben en nu ineens naar huis `moet`.. Het zal wel met de bezuinigingen te maken hebben, maar toch is het echt belachelijk! Toen ik rond half 1 weer terug was in de wachtruimte stond het eten al klaar. Tijdens het eten werd ik geroepen door een arts. Ik heb aangegeven dat ik eerst mijn eten op wou eten. Toen ik mijn eten op had kwamen ze weer naar mij toe. We hebben met `van de stafleden gesproken over hoe de operatie zal gaan en wie de operatie uit zal voeren, maar dit wist ik allemaal al wel. Het blijkt dat ik gelukkig maandag als eerste aan de beurt ben. Daar ben ik heel erg blij om. Tot slot heb ik nog een gehoortest moeten doen, daaruit bleek dat ik met rechts ineens iets beter hoorde, wat wel heel erg vreemd is, want er zitten geen gehoorbeentjes meer in. Na al die onderzoekjes en gesprekken mocht ik rond 16.00 uur weer naar huis. Ik moet mij zondag voor 21.00 uur weer melden op de afdeling.