Spoedeisende hulp.

Gister avond kreeg ik ineens ontzettende druk en pijn op de borst. In het begin was het nog vol te houden, maar toen ik in de keuken stond had ik het gevoel alsof ik elk moment flauw ging vallen. Eerst maar even bijkomen op de bank en daarna direct door gegaan naar bed. Ik had namelijk gehoopt dat dit na een paar uurtjes slaap wel over zou zijn, maar dit was helaas niet het geval. De druk en pijn werd steeds erger. Ik ben dan al behoorlijk wat pijn gewend, maar wist mij nu gewoon geen houding te geven. Als ik op mijn rug ging liggen was het nog redelijk vol te houden. Al deed dat natuurlijk ook behoorlijk zeer. Zodra ik ook maar een beetje op mijn zij ging liggen (wat ik nodig ben om in slaap te komen) ging het mis. De pijn werd dan zo erg dat ik er heel erg beroerd van werd. Op een gegeven moment ben ik toch maar naar de wc gevlogen en mits kwam alles er gelijk uit. Daarna maar even rustig op de bank gezeten met wat water en weer naar bed gegaan. Ik had gehoopt dat alles dan wel over zou zijn, aangezien mijn maag toen ook weer leeg was. Dit bleek dus niet het geval. Steeds als ik weer op mijn zij wou liggen kon ik weer naar de wc rennen. Tot wel 5 keer toe.

Ik heb vannacht totaal geen slaap gehad. Eigenlijk zou ik vandaag samen met Henk naar een welness resort gaan in Twente en daar heerlijk overnachten, maar dit kon dus helaas niet doorgaan. De volgende dag was het namelijk nog steeds niet over. De druk en pijn was al wel een stuk minder, maar niet vertrouwd om dan een weekend weg te gaan dus. Rond 10 uur toch maar besloten om de doktersdienst op te bellen met de vraag wat ik er thuis aan kan doen. Alle klachten besproken en zij vonden dat het nodig was om een ambulance te bellen i.v.m. een hartinfarct. Dit wilde ik dus niet, omdat ik dat onzin vond en ik ook zeker wist dat dat het niet geweest was. Assistente werd een beetje boos en heb het uiteindelijk toch voor elkaar gekregen om samen met Henk naar de doktersdienst te gaan. Daar heeft ze even naar mijn hart en longen geluisterd. Zij kon verder niks meer horen. Maar omdat zij het niet vertrouwde vanwege mijn ziekte (waar hart,- en nierziekten bij horen) wilden ze het toch even overleggen met het UMCG. Deze huisarts zelf ging uit van een gaatje in het middenrif. Ook het UMCG wisten het allemaal niet. Ik moest dus alsnog doorgestuurd worden naar de spoedeisende hulp in het UMCG voor een hartfilmpje.

Op naar het UMCG dus. Haar werd ik direct aan de hartmonitor aangesloten, saturatiemeter om mijn vinger, bloeddrukband om mijn arm en infuus erin. Alle toeters en bellen dus. Alleen omdat ik gebeld had voor een tip wat ik er thuis aan kon doen.

Ook werd er direct weer bloed afgenomen. Ze konden verder niks meer op het hartfilmpje zien. Dus was ik uiteindelijk geen spoed meer en werd ik met de brancard naar een andere zaal gereden. Daar was het wachten op de uitslag van de bloedtest. Na daar een hele tijd te hebben gelegen kreeg ik dan uiteindelijk de uitslag. Ze gaan uit van een maagontsteking, aangezien de ontstekingswaarden in mijn bloed wat te hoog waren. Heb daar nog een vloeibare maagbeschermer moeten nemen om te kijken of dat zijn werk doet. Ik merkte niet echt een verschil. Na een hele tijd gewacht te hebben mocht dan eindelijk mijn infuus eruit. Recept mee, naar de apotheek en naar huis! Ik ben er nu ook wel helemaal klaar mee met het ziekenhuis.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ter beveiliging; *