0

Gynaecologie.

11.50 uur dr. Stibbe.
Als eerst vroeg ze hoe het met mij ging. Ik voel me eigenlijk wel goed, alleen ben nog wel snel moe en duizelig. Dit alles heeft tijd nodig. Mijn lichaam heeft natuurlijk ook behoorlijk wat te voortduren gehad. Daarna werd er een echo gemaakt om te kijken of alles eruit was. Als je minder dan 10 mm aan weefsel hebt is het prima. Na de echo bleek dat ik nog maar 9,4 mm had. Ik ben dus schoon! Een bredere lach op mijn gezicht kon ik niet krijgen. Zodra we er weer aan toe zijn mogen we weer proberen om zwanger te worden. De afspraak van vrijdag is afgezegd, omdat ze een dubbele afspraak had gemaakt. En de afspraak voor vrijdag was dus niet nodig. We sluiten bij deze alles af en kunnen er dus gewoon weer voor gaan. Ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren.

0

Ziekenhuisopname.

Ik heb al meer dan 24 uur weeën en dus had ik zoiets van; Laat ik toch maar even bellen om te vragen wat ik moet doen. Want ik had ook bijna geen bloedverlies. Zij zou dit gaan overleggen met het ziekenhuis en zou mij later weer terug bellen, omdat ze eerst even gauw naar iemand anders toe moest. Ik moest ondertussen maar even een warme douche nemen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Alleen toen ik onder de douche stond ging het helemaal niet goed. Ik ben in een korte tijd bijna 3 keer flauw gevallen. Onder de douche ben ik een kleine stolsel verloren en wat bloed. Toen ik eenmaal op bed lag kon ik de weeën niet meer opvangen. Ze waren te heftig en waren er ook non stop zonder pauze. Ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen. Door de pijn werd ik ook heel erg misselijk. Dus Henk de verloskundige weer opgebeld en we moesten direct naar het UMCG gaan. Dus gauw in de auto en op naar het UMCG.

Toen we in het UMCG waren moesten we even wachten, omdat alle artsen op dat moment net overdracht hadden. Gelukkig had ik toen tussen alle weeën door ook even weer pauze. Nadat we een tijd gewacht hebben, hebben ze direct weer een echo gemaakt om te kijken waar onze spruit lag. Als het voorin lag, konden ze het er misschien met een tangetje uit halen. Dit was helaas niet zo. Het lang nog helemaal bovenin. Conclusie; Een spoed curretage. De vraag is alleen of het vanavond of vannacht gebeurt. Ik word dus sowieso opgenomen vandaag. Infuus erin en nuchter blijven de komende tijd. Gelukkig had ik vandaag ook geen zin in eten en heb ik dus alleen vanmorgen 2 broodjes gehad. Daarna werd ik in de rolstoel naar een andere afdeling gebracht.

Mijn ouders waren ook nog even langsgekomen. Die zijn na een uurtje weer weggegaan. Ook Henk is niet veel later naar huis gegaan. Na 2 paracetamol en een tramadol te hebben gehad ben ik toch maar proberen te slapen. Helaas werden de weeën weer steeds heftiger. ’s Nachts waren de weeën weer niet uit te houden. Ik drukte maar op het belletje, zodat er iemand langs zou komen. Ik gaf aan dat ik er echt niet meer tegen kon. Die verpleegkundige (niet die die nacht bij mij hoorde) gaf mij 2 paracetamols met de mededeling dat ze hoopt dat het gauw over zou zijn. En toen ging ze weer weg. Ik kon wel door de grond heen zakken! Ik heb één kwart van een paracetamol op kunnen eten en de rest kon ik niet eens op krijgen. Ik trok het allemaal niet meer! Niet veel later werd ik ineens weer heel misselijk. Dus weer op het belletje gedrukt en toen kwam mijn eigen verpleegkundige eraan. Zij zag direct dat het niet zo goed met mij ging. Ik was helemaal aan het schudden, trillen en klappertanden. En dat terwijl ik het niet eens koud had. Ik was totaal de controle over mijn hele lichaam kwijt. Zij heeft direct paracetamol via het infuus gegeven en is de hele tijd bij mij gebleven. Na een half uurtje moest ik naar de wc. De verpleegkundige liep met mij mee. Toen ik een paar stappen had gezet voelde ik er weer wat uit stromen. Dus gauw naar de wc gelopen en toen vloog alles eruit. Allemaal dikke stukken, bloed en stolsels. Ik wou alles het liefst opvangen, maar hier was al geen tijd meer voor. Na een hele tijd op de wc te hebben gezeten en de verpleegkundige er de hele tijd bij heeft gestaan, ging zij de gynaecoloog maar bellen.

Toen ik op bed lag kwam een paar minuten later de gynaecoloog eraan. Zij ging een echo maken en het schijnt dat onze spruit zwemles door de wc heeft gekregen. Het is eruit! Helaas had ik het niet op kunnen vangen, maar ik was al hartstikke blij dat het er eindelijk uit was. Er waren alleen wel wat stolsels en wat bloed te zien, maar dat komt er waarschijnlijk vanzelf wel uit. Ik moest daarna nog wel naar een onderzoekskamer. Daar heeft ze nog wat met tangetjes en watjes weggehaald. Dit was trouwens wel een heel raar gevoel. Daarna zag het er met een echo al een stuk beter uit. Mijn lichaam moet nu de rest weer gaan doen. Ze heeft de operatie afgezegd. Het was inmiddels ook al 05.30 uur.

Slapen wou die nacht niet echt meer. Om half 11 kwamen er nog 2 artsen langs. Ik mag vandaag weer naar huis, maar ik moet de komende tijd wel veel rust nemen. Af en toe ben ik nog wat weggedommeld en om 13.00 uur kwam Henk mij weer ophalen. Volgende week krijgen we een echo om te kijken of alles schoon is.

1

Spoed.

Vanmorgen om 8 uur weer 2 tabletten ingebracht. Er was toen nog niks aan de hand. Zelfs geen eens één drupje bloed. Toen ik om 9 uur op wou staan om te kijken of er al wat te zien was, stroomde het eruit! Het bloed lag echt overal. Zelfs een handdoek tussen de benen had geen zin meer. De hele vloer en wc enzo zat er helemaal onder. Ik hel veel stolsels op kunnen vangen in een aantal maatbekers. Henk wil graag onze spruit begraven. Ik wist dus niet zeker of het er al uit was. Ik bleef en paar uur lang doorbloeden. Ik heb minstens een uur op de wc gezeten en het spoot er gewoon uit. Na een tijdje dacht ik dat het (bijna) over was. Ik ben toen maar op de bank gaan zitten met een handdoek eronder. Na een kwartier wou ik weer even kijken en toen ik opstond begon hetzelfde verhaaltje weer. Daarna maar weer op de bank gaan zitten. Ik heb gewacht tot er een spreekuur was (van 12.30 – 13.00 uur) van de verloskundige en heb toen maar even gebeld. Zij vonden het nodig om direct een ambulance te sturen, omdat ik veel teveel bloed verloren ben en ook wat licht in mijn hoofd was. Ik vond dit niet nodig en zei dat ik mijn vriend wel op zou bellen dat hij mij maar naar het ziekenhuis moest brengen. Dit mocht niet, omdat ze bang waren dat ik anders weg zou vallen. Dus een aantal minuten later hoorde ik al een sirene en stonden ze daarna al bij mij in huis. Ik Henk snel een berichtje gestuurd dat ik met spoed naar het UMCG werd gebracht. Gelukkig was hij nog net op tijd en kon hij nog mee.

In het UMCG hebben ze direct een echo gemaakt om te kijken of onze spruit er nog in zat. Helaas was dit dus ook het geval. Dus het ergste moet nog komen. Mijn ijzer was niet veel te laag, dus ik hoefde niet opgenomen te worden. Ik kreeg wel de keus om er observatie te blijven of om naar huis te gaan. Ik heb er voor gekozen om naar huis te gaan, omdat ik er niet voor gekozen had om naar het ziekenhuis te gaan. Ze hebben wel meerdere keren gezegd dat als het weer gebeurt, ik direct moet bellen! Zij waren er wel een beetje bang voor dat ik weer zolang zou wachten met bellen. Ik zelf vond het namelijk geen spoed. Ik belde de verloskundige (tijdens spreekuur) alleen om te vragen hoelang het bloeden nog door kon gaan en een half uur later lig je in het ziekenhuis. Dus nu gauw naar huis en eerst even weer bijkomen. Later belde mijn verloskundige nog even om te vragen hoe het was gegaan. Ik moet volgens haar de komende tijd veel dingen met zout gaan eten en drinken om zo mijn ijzer weer wat omhoog te gooien. Ook zei vertelde nog even; “Als er weer wat gebeurt; Direct bellen!”.

0

Gynaecologie.

Vandaag heeft de verloskundige mij weer gebeld. Ik heb tegen haar gezegd dat ik al 2 dagen misselijk ben en hele erge hoofdpijn heb. Ook heb ik het de hele tijd heel erg warm. Met en bikini aan in de regen lopen zou ik op dit moment niet erg vinden! Zij heeft toch maar een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt voor mij. Hier kunnen we direct terecht. Dus vlug de schoenen aan en die kant op gaan!

Bij de gynaecoloog hebben we toch maar besloten om met medicatie te beginnen om de miskraam op te wekken. Ik vind het toch een eng idee dat ik daar nu de hele tijd op moet wachten. Het lijkt mij ook niks dat als ik aan het werk ben, ik ineens een miskraam krijg. Ze wilde voor de zekerheid nog even een echo maken om voor de zekerheid te kijken of onze spruit echt niet meer leeft.

Onze spruit leeft echt niet meer. Ik zal dus vanavond met de medicatie gaan beginnen. Ik moet 2 tabletten tegelijk inbrengen en dat 2 keer per dag de komende 2 dagen. Het kan dan vrij vlot gaan. Ze hebben tegen mij gezegd dat het alleen wat pijnlijk kan zijn op het moment dat het vruchtje eruit komt. En qua bloedverlies moet ik uit gaan van een hevige menstruatie. Het zal mij benieuwen. Over 2 weken moeten we terug komen om te kijken of alles schoon is.

’s Avonds om 20.00 uur heb ik de eerste 2 tabletten ingebracht. Na 3 kwartier een beetje buikkrampen, maar die waren na 2 uurtjes ook alweer over.

0

Verloskundige.

08.30 uur.
Vandaag dan de termijnecho. Vandaag werd het dus wel een inwendige echo, aangezien ze de baarmoeder niet kon vinden. En helaas werd onze roze wolk al gauw een diep zwart gat. Het hartje van onze kleine spruit is gestopt met kloppen.

Het is niet veel groter geworden dan bij de vorige echo. Waarschijnlijk is het vlak na die echo gestopt met kloppen. Henk besefte direct wat er aan de hand was. Bij mij kwam die klap wat later. Het is moeilijk te beseffen als je eerst zo’n mooie echo heb gezien en 10 dagen later krijg je zulk nieuws.

Een uur nadat we thuis waren belde mijn eigen verloskundige mij nog even. Ik heb met haar besproken dat ik wil dat mijn lichaam het er zelf uit krijgt. Mijn lichaam heeft ervoor gezorgd dat het ging groeien enzo. En dus mag mijn lichaam er ook zelf voor zorgen dat het eruit gaat. Ze belt mij maandag nog even om te vragen of er al iets is gebeurt en of ik van gedachten ben veranderd.